Op 26 april 2022 verschijnt mijn nieuwste boek: Het leven moet maar even wachten. Daarin beschrijf ik wat ik de afgelopen twee jaar meemaakte. Kort gezegd was dat vrij weinig, behalve dan veel slapen, want ik ben (of was…) een longcovidpatiënt van de eerste lichting. De ondertitel van het boek is dan ook: ‘wat ik leerde van long covid.’
In maart 2020 eindigde mijn sabbatical, een periode van rust waarin ik aan een nieuw boek had gewerkt. Ik reed terug vanuit Zuid-Frankrijk naar Nederland precies op de dag waarop de Nederlandse lockdown begon. Eenmaal in Amsterdam voelde ik me niet helemaal lekker. Hooikoorts? Een griepje? Daar leek het eerst op, alleen de symptomen gingen maar niet weg, ik werd juist zieker en zieker. Pas na een half jaar werd de diagnose long covid gesteld. Nee, die naam werd niet gebruikt, het heette toen nog ‘onverklaarbare langdurige klachten na een corona besmetting’. De longarts diagnosticeerde hersenschade en dacht dat ik nog enkele maanden nodig zou hebben voor volledig herstel. Dat bleek te optimistisch.
In Het leven moet maar even wachten beschrijf ik mijn ervaringen én die van anderen met long covid, een nog steeds nauwelijks bekende ziekte. Aan de hand van dagelijkse gebeurtenissen vertel ik hoe de ziekte zich manifesteert en hoe lang fysiek én geestelijk herstel vaak op zich laten wachten. Voor mij gold dat ik een zoveelste terugval kreeg toen ik al een jaar ziek was. Dat was het moment waarop ik mijn leven radicaal omgooide, onder andere door adviezen van stichting C-support, de stichting die zich bezighoudt met long covid. Het laatste deel van mijn boek heet ‘een ander mens’. Door mijn levenswijze volledig te veranderen is het me gelukt om beter met de ziekte om te gaan én ervan te herstellen.
Het leven moet maar even wachten is een af en toe tragisch, maar zeker ook humoristisch verhaal geworden. Ik heb het geschreven voor iedereen die zelf lijdt aan long covid of er meer over wil weten. Het staat vol tips en verwijzingen en achterin geef ik de leefregels weer die mijzelf hielpen om (vrijwel) volledig te herstellen. Het geeft daarnaast een goed beeld van de onzekerheid en machteloosheid gerelateerd aan chronische ziekten.
Nu, ruim twee jaar na het begin van de pandemie, is er nog steeds weinig maatschappelijke en medische aandacht voor long covid. Het leven moet maar even wachten schreef ik om aandacht voor de ziekte te vragen. Waarom vinden we het zo moeilijk ons tot een ziekte te verhouden die lastig in een hokje past? Dat verhaal wilde ik eerst op papier zetten voordat ik verder ga met het boek waaraan ik werkte gedurende mijn sabbatical.
Voor mij geldt dat het leven op me heeft gewacht en dat ik er nog meer van geniet dan voorheen. Ik wens alle longcovidpatiënten eenzelfde herstel.
Om het snel op de markt te brengen is Het leven moet maar even wachten als e-book verschenen. Atlas Contact is de uitgeverij, binnenkort verschijnt er ook een luisterboek. Ik ben te bereiken via bregje@bregje.nl