Vier sterren op Hebban recensies van o.a. Francine Herrebaut: ‘Dit alles wordt door de auteur verteld in een eenvoudige taal zonder emotionele uitbarstingen die van dit boek een tranentrekker zouden maken. Het is een ode geworden voor een sterke vrouw door haar eveneens sterke dochter. Ik heb het Eva met bewondering voor beide vrouwen gelezen en gaf het boek vier sterren.’
‘Bleeker bestempelt de roman als ‘fictie, gebaseerd op de werkelijkheid’. Haar moeder kreeg inderdaad corticobasale degeneratie, maar het verhaal gaat vooral over onmacht en aftakeling, over wat preseniele dementie met de familieverhoudingen doet en over de emotionele reactie van de ‘spelers’ zelf. Er ontstaat een innerlijke worsteling omdat de verhoudingen verschuiven. Het is geen boek vol treurnis, ook vrolijkheid komt aan bod. Een dapper boek, een intiem boek en – in de terugblik op het gezinsverleden in Princenhage – ook een boek dat de emancipatie van vrouwen fraai verbeeldt. Mooi geschreven en heel herkenbaar.’ (Marianne Janssen recenseert voor www.leeskost.nl)
Hugo Borst: Knap, raak en herkenbaar. Eva is een familietragedie boordevol liefde.
Isa Hoes: Eva is een ontzettend tragisch, pijnlijk, maar tegelijkertijd hoopgevend boek, omdat liefde altijd overwint. Dit is het type boek dat je niet weg kan leggen, hoe graag je dat soms ook wil.
Elsemarie van den Eerenbeemt, Familietherapeute: Het boek treft als een mokerslag. Ontroerend, vlijmscherp en bovenal liefdevol worden de familieverhoudingen binnen drie generaties beschreven in het licht van verdriet, verlangen en verzoening. De dochter richt hiermee een monument van mantelzorg voor haar moeder op.
Anne-Mei The, Hoogleraar langdurige zorg en dementie: Eva laat treffend en prachtig de wereld achter dementie zien. Eindelijk een boek dat leven met dementie durft te beschrijven: mensen met een geschiedenis en veranderende relaties, pijnlijk en rauw, maar ook met nieuwe perspectieven.
Claar van Lieshout, Bruna te Horst: Ik las het boek uit met tranen in de ogen, prachtig, ontroerend verhaal, mooie sfeer, mooie schrijfwijze maar bovenal heeft Bregje Bleeker zo liefdevol een geweldig en voor eeuwig bewaard gebleven portret geschetst van haar moeder. Geweldig, compliment. Het is een eigentijds en helaas schrijnend actueel verhaal geworden.
Monique Burger, de Nieuwe Boekhandel “De laatste hoofdstukken las ik in de trein, gelukkig in een verder lege coupé. Wat ontzettend mooi beschreven, wat heeft Bregje ontzettend veel van zichzelf gegeven, aan haar moeder en aan het boek. Ze is echt vóór haar moeder gaan staan, met een enorme, onvoorwaardelijke liefde. Als je Bregjes verhaal leest, weet je dat het niet gemakkelijk is, maar voel je tegelijkertijd steeds meer dat je toch ook echt bevoorrecht bent als je je moeder mag, of soms moet, helpen naar het einde.”
In het nummer van 17 maart van Folia magazine staat een uitgebreid artikel over Eva onder de titel ‘professor doctor moeder’.
Er staan fijne recensies op diverse blogs, waaronder Bunt Blog.
In het reformatorisch dagblad staat een mooie recensie Let op: niet beschikbaar op zondag!
Op 26 februari vertelde ik over Eva bij VPRO boeken TV
Over Eva stond een mooi artikel in het Parool van 27 januari en ook een prachtig verhaal op 28 januari in de Telegraaf Vrouw. (‘een prachtige roman’)
Elsevier Bleeker toont de impact van dementie en hoe verschillend mensen daarop reageren.
Vivian de Gier noemt Eva als ‘een reden om dit weekend thuis te blijven’ in o.a. het Algemeen Dagblad. ‘Bleeker schetst in Eva niet alleen een moeder-dochterrelatie, maar ook de rolveranderingen binnen een gezin, die herkenbaar zullen zijn voor iedereen met een ziek familielid.‘
‘Een verhaal over een moeder die langzaam fysiek en geestelijk aftakelt is een uitermate lastig onderwerp voor een dochter. Toch is Bregje Bleeker in Eva erin geslaagd om juist hierover een ontroerend boek te schrijven. …Eva is dan ook een ontroerende en herkenbare familiegeschiedenis over een zwaar onderwerp dat desondanks leest als een trein. Met dank aan een vlotte, heldere schrijfstijl waarin al het overbodige is weggelaten.’ (www.scriptgirl.nl)
‘Geloofwaardig, gevoelig en elke emotie op de juiste plaats. Bregje heeft met deze roman het beginnend feminisme, maar ook zeker het op jonge leeftijd krijgen van Alzheimer heel mooi en integer neergezet.‘ (Corina Nieuwenhuis op samenlezenisleuker.nl)
‘‘Eva’ is het verhaal van een moeder-dochter verhouding, die helaas niet goed afloopt, maar anders waarschijnlijk niet verteld zou zijn. Gelukkig doet Bleeker niet melodramatisch, de toon is precies die je zou verwachten bij een opvoeding die gericht is op presteren en minder op gezelligheid en liefdevol samenzijn. Waarmee de impact misschien wel groter is.‘ (www.leestafel.nl)
Eva krijgt 5 sterren op Boeken Taske
Op 27 februari was ik te gast bij Radio Amsterdam FM van 15.10 -15.30 uur.
Op 9 februari was ik te gast bij radioprogramma DaVinci van radio Twente.
Hieronder te beluisteren:
Op 9 februari was ik ook te gast bij Nooit Meer Slapen tussen middernacht en 01.00 uur.
Op 1 februari was ik te gast bij Tijd voor Max en Opium Radio.
Op 28 januari was ik te gast bij Spijkers met Koppen.
‘Naar het einde van het boek kost het me moeite om mijn tranen te bedwingen. Ik doe er eigenlijk ook geen moeite voor. Het is te aangrijpend, ik voel de worsteling, het verdriet, de pijn van Eva, de hoop en wanhoop van Bregje, de ontwrichting van het gezin. Ik voel zelfs plaatsvervangende opluchting als Eva eindelijk op vredige wijze inslaapt. Hoeveel lijden kan een mens verdragen? Ik kan dit boek van harte aanbevelen, voor naasten die midden in dit proces zitten kan het een troost zijn, voor mensen die weinig van de ziekte afweten kan het je kijk op de ziekte veranderen.’ (Lisanne recenseert voor www.damespraatjes.nl)
Pers destijds (2007) over de Walrus:
Het Parool ‘Voor een debuut is de Walrus bijna te geraffineerd om waar te zijn. Is Bregje Bleeker soms het nieuwste pseudoniem van Arnon Grunberg?’
NRC en NRC Next bestempelen de Walrus tot één van de beste debuten van 2007. ‘Hoofdpersoon Bibi van Amstel uit De Walrus van Bregje Bleeker past zonder problemen in de rij bevoorrechte, jonge, mild-verveelde Amsterdamse hoofdpersonen van Wybenga en Koppe. Maar aan deze roman is wel te merken dat de schepper ervan ruim tien jaar ouder is. De losse, half naïeve toon waarop Bleeker vertelt hoe haar heldin haar hart verliest aan een veel oudere hasjhandelaar is goed gevonden en goed uitgewerkt. (……) Kleine doorschijnende man is, ondanks de stijl, dus niet hét debuut van 2007. Het kwartet boeken dat er bovenuit steekt bestaat uit Van de Coeverings Sneeuweieren, Fabregas’ Het meisje met de negen vingers, Snijders Zondagsgeld en Bleekers De Walrus.‘
Metro ‘Fijne roman die vooral een liefdevol beeld schets van wat toch eigenlijk een grote crimineel zou moeten zijn.’
De Telegraaf ‘De Walrus weet direct de interesse te wekken door de korte, prikkelende zinnen, de geestige zinnen en de wat naïeve blik op het leven door de ik persoon. Gecombineerd met een spannend onderwerp is de lezer al snel overstag.’
Feije Wieringa journalist voor o.a. Penthouse ‘Een schitterende tragi-komedie, waarvan elke pagina je sprankelend in de ogen stuitert als was het roze champagne.(…) Net als Christiaan Weijts voorspel ik Bregje de Anton Wachter prijs. Voor het beste debuut.’
Nieuwe Revu ‘Bleekers debuut is een heel grappige verhandeling over het leven van een hasjhandelaar eind jaren negentig.’
HP/deTijd ‘Romandebuut met ijzersterk thema: studente van het type Mabel krijgt een verhouding met een Amsterdamse hasjhandelaar van het type Klaas Bruinsma (..) Bibi wordt geloofwaardig neergezet als een meisje dat als een magneet wordt aangetrokken door foute en luidruchtige types. Bregje Bleeker slaagt erin om je als lezer door De Walrus te laten charmeren.’
Viva ‘een sprankelende en ontroerende roman’
Vrouwonline ‘Geen idee of Bregje haar debuut een autobiografisch tintje heeft meegegeven, maar indruk maakt het zeker. Als lezer ga je van de Walrus houden en zijn ondergang is voelbaar verdrietig. Okay, hij is een crimineel. Een dealer. Maar Bleeker weet hem zo natuurlijk en sympathiek te schetsen dat ook ik direct voor de Walrus ben gevallen’